Rzecz o apostazji - mini rozprawa teologiczna... ;*

W niniejszej rozprawie chce udowodnic, iz prawdziwie wierzacy nie jest w stanie odejsc od Islamu. Najczesciej tak bywa, ze jak ktos szczerze uwierzyl, to jest malo prawdopodobne, zeby wiara go opuscila. Znam jednak takich, którzy odeszli od Islamu, a wczesniej faktycznie wierzyli, przynajmniej powierzchownie. Jednak po ich odstepstwie sami to przyznali, ze mieli watpliwosci jeszcze jako muzulmanie, ze nie byli do konca pewni swojej wiary - a Islam naucza, ze wierzacym jest tylko ten, kto nie ma zadnych watpliwosci co do swojej wiary i ten, kto jest absolutnie pewny tego, ze jest muzulmaninem, ze ma w sercu wiare. Jesli ktos nie jest pewny albo sie waha w sprawach wiary, mysli cos takiego - ''a moze jestem, a moze nie jestem muzulmaninem'' - to taka osoba juz popelnia akt bluznierstwa (niewiary) poprzez takie myslenie i watpliwosci. Tak jest w Koranie i Religia tak mówi. Jest to tez potwierdzone przez uczonych islamskich.

To potwierdza tylko fakt, ze jesli ktos porzuca Religie po tym, jak sie nawrócil, to znaczy, ze tak naprawde nie byl wcale wierzacym, tylko byl niepewny w tej kwestii, a to jeszcze inny rodzaj czlowieka niz hipokryta. Mysle, ze to odnosi sie w szczególnosci do K.J. (***imienia nie podaje ze wzgledu na poszanowanie prywatnosci osoby oraz wzgledy przyzwoitosci, aby nikogo nie pietnowac publicznie) - ze nie byla pewna, ale dalej dowiaduje sie, ze ona od samego poczatku, od momentu powiedzenia shahady wcale nie wierzyla tak jak naucza Islam - miala inna koncepcje Boga - a mimo to zlozyla szahade - to jest jak najbardziej hipokryzja (nifaq), bo publicznie zdeklarowala sie jako muzulmanka przez swoja shahade, ale w sercu nie wierzyla; nie tylko nie byla pewna do konca swojej wiary, ale w ogóle miala inna koncepcje Boga i wiedziala o tym, co Islam mówi o Bogu, mimo to miala inne poglady, sprzeczne z Islamem, w tej sprawie i mimo to zlozyla wyznanie wiary - czyli nie tylko ciezko zgrzeszyla, ale zlozyla falszywe swiadectwo wiary... Nie jestem od tego, zeby ja za to sadzic, bo to Bóg ja bedzie kiedys sadzil, ale musze sie z kims podzielic moimi przemysleniami na temat apostazji na przykladzie K.J., bo mnie po prostu zaszokowala jej nagla zmiana i taki przeskok z Islamu w ateizm...;* Bo przy okazji dyskutowac mozna w ogóle o apostazji w Islamie - z jednej strony taki koncept, ze nawet wierzacy moze stracic wiare, jesli Bóg nie zechce go prowadzic droga prosta - a z drugiej strony, szczera wiara to taka, która nie opuszcza czlowieka - i ostatecznie, Islam naucza, ze wierzacym jest tylko ten, kto mówi szahade z wiara w sercu zgodna z tym, co zostalo objawione prorokom i kto nie watpi w jej prawdziwosc; kto nie watpi w to, ze uwierzyl - jesli ktos ma jakies watpliwosci w sprawach wiary i mówi shahade, to jeszcze nie jest wierzacym i nie moze nazywac sie muzulmaninem. Dopiero kiedy jest calkowicie pewny swojej wiary, moze mówic shahade, swiadomie. Tylko swiadoma konwersja jest uznawana. Jest warunek, ze osoba musi byc calkowicie przekonana o slusznosci tej drogi, zanim ja wybierze, inaczej sklada falszywe swiadectwo.

W swietle powyzszego, moznaby uznac, ze nie jest muzulmaninem ktos, kto watpi o swojej Religii, mimo ze zlozyl swiadectwo wiary, i ze jest hipokryta ten, kto sklada swiadectwo wiary, majac inne poglady na temat Boga i Religii i wie o tym, ze Religia, do której wstepuje, mówi cos innego. A tak wlasnie zrobila K.J. ...;*
Jeszcze taki wniosek mi sie nasuwa z tego, ze jesli ktos jest odstepca (murtadd) od Islamu, to by znaczylo, ze tak naprawde nie wierzyl - moglo mu sie wydawac, ze wierzy, ale nie mial do konca pewnosci, czyli zgodnie z powyzsza zasada - w ogóle nie byl muzulmaninem przez ten caly czas, jesli dopuscil sie apostazji przez watpliwosci co do swojej wiary. Z tego wynika niezbicie, iz ten, kto przyjmuje Islam poprzez shahade i jest absolutnie pewny swojego wyboru, ma w sercu wiare - to jest stuprocentowym muzulmaninem, a jako taki, nie zostanie sprowadzony z drogi. Bóg sprowadza z drogi tylko niewiernych i o tym mówi Koran:

''W ich sercach jest choroba, a Bóg tylko powieksza ich chorobe...''

To wszystko jest prawda - subhana Allaah (****'Chwala Bogu'), ja sama tego doswiadczylam; przyjelam Islam z wiara i z calym przekonaniem i nadal jestem muzulmanka i inshAllaah (***zgodnie z wola Boza) zawsze pozostane, mimo ze juz wielu moich znajomych Polaków, którzy tez przeszli na Islam i byli bardzo religijni, odeszlo jednak od Islamu, popelnilo odstepstwo - a pózniej powiedzieli, ze mieli watpliwosci co do swojej wiary od poczatku, sami do tego sie przyznali - czyli tylko potwierdzili ów schemat z Koranu, ze Bóg sprowadza z drogi tylko tych, którzy nie sa tak naprawde wcale wierzacymi, nawet jesli praktykuja i próbuja nimi byc... Moga miec czyste intencje, starac sie, ale odkrywaja w sobie niewiare i odchodza po pewnym czasie, jak zrobili moi znajomi - to dowód na to, ze mieli watpliwosci, kiedy przyjmowali Islam, czyli ze ich swiadectwo wiary nie bylo w ogóle wazne, niezaleznie od tego, jakie mieli intencje - bo tego akurat nie kwestionuje; owszem, oni bardzo sie starali dopasowac, ale powinni byli wczesniej o tym pomyslec, zanim podjeli decyzje o shahadzie, tymczasem zlozyli shahade bezmyslnie, w stanie niepewnosci, dlatego ostatecznie Bóg sprowadzil ich z prostej drogi. Gdyby byli sie zastanowili najprzód i dopiero przyjeli Islam swiadomie, wówczas byliby na drodze prostej, inshAllaah.

To znaczy, ze jednak logicznie rozumujac - mialabym racje i mój poglad na apostazje jest jak najbardziej zgodny z nauczaniem Islamu - a zatem taka jest nauka Islamu - ze apostaci jednak nigdy nie byli prawdziwymi wiernymi (muzulmanami). Moznaby sie klócic, ze jesli ktos w ogóle nie jest wyznawca, to jak mozna go nazwac apostata, kiedy porzuca dana religie... Ale to nie ma zastosowania do rzeczywistosci, bo z definicji apostata to osoba, która odrzuca Religie lub jakis jej element, badz przez slowo, badz przez czyn lub przez sama wiare, przekonanie, po tym, jak juz ja zaakceptowal albo wczesniej wyznawal. No, dobrze. Ale jest róznica miedzy 'wyznawac' a 'byc wyznawca' - jesli ktos identyfikuje sie z Islamem, to mówimy, ze wyznaje Islam - ale to, czy faktycznie jest wyznawca Islamu, czy raczej wlasnych wyobrazen o Religii, to juz zalezy od tego, co ma w sercu, a nie od tego, co mówi (bo mozna mówic, ze sie jest muzulmaninem, a wcale nim nie byc w swietle Shariatu [***prawa religijnego])...

Oto zas krótkie podsumowanie niniejszej mini-rozprawy teologicznej... Apostazja zdarza sie tylko tym, którzy juz sa niewiernymi od poczatku. Falszywe swiadectwo wiary to takie, kiedy ktos ma poglady sprzeczne z tym, co wyznaje publicznie i wie o tym. Swiadectwo takie jest niewazne i jest ono hipokryzja w sensie religijnym. Watpliwosci w sprawach wiary takze uniewazniaja swiadectwo wiary, ale niekoniecznie czynia osobe hipokryta. Hipokryzja to ukrywanie niewiary od poczatku, aczkolwiek zdarza sie, ze hipokryta jest ten, kto wczesniej mial w sercu zarówno wiare, jak i niewiare - watpliwosci. Tam, gdzie serce jest utwierdzone w wierze, nie ma miejsca na watpliwosci, tam tez nie ma apostazji. Tylko pewnosc w wierze czyni swiadectwo wiary waznym. Tylko wtedy jest sie wierzacym muzulmaninem.

Jakby na to nie spojrzec, jesli nie ma stuprocentowej pewnosci w kwestii wiary, to w ogóle nie ma wiary, a jesli swiadectwo wiary jest falszywe, to nastepujaca po nim apostazja jest niczym innym jak tylko przyznaniem sie do hipokryzji, a wiec po raz pierwszy hipokryta mówi prawde otwarcie w momencie apostazji; w momencie odstepstwa czlowiek przyznaje sie do bycia niewierzacym od poczatku poprzez swoja apostazje, przy zalozeniu, ze zarówno watpliwosci jak i falszywe swiadectwo sa w obu przypadkach uznane za niewiare... Tak moznaby to ujac w duzym skrócie.

( Luton, 5/04/2010; Aisha Baranowska - ''O apostazji z muzulmanskiego punktu widzenia; apostazja a predestynacja oraz motywy ludzkich wyborów.'' )

Religia Islamu w skrócie

Czym jest Islām?

Słowo Islām oznacza poddanie się, posłuszeństwo, podporządkowanie siebie. Według terminologii Islāmu, jest to specyficzne podporządkowanie – posłuszeństwo temu, co zostało nam objawione za pośrednictwem Proroka; aby uczynić siebie poddanym Bogu, konieczne jest wypowiedzenie Wyznania Wiary. Słowo „wiara” oznacza posiadanie silnego i trwałego wewnętrznego przekonania; w przypadku Islāmu, wiara równoznacza jest z akceptacją tego, co zostało przekazane przez proroków Boga, jako prawdy, bez żadnych zastrzeżeń. Minimum Wiary stanowi wiara w DWA WYZNANIA WIARY. Islām i Wiara nie istnieją w oderwaniu od siebie. Islām bez Wiary nie może być zaakceptowany; analogicznie w przypadku Wiary... Imam Abu Hanifa ujął to następująco w sym dziele pt. „Al-Fiqh Al-'Akbar”: «Islām pozbawiony Wiary jest nie do przyjęcia, podobnie jak Wiara bez Islāmu. Mają się one do siebie jak spodnia i wierzchnia strona przedmiotu». Islām jest Religią wszystkich proroków.

ALLĀH

Wszystko, co istnieje, za wyjątkiem Allāha, Stwórcy, zostało przez Niego stworzone. Do Allāha należy całkowita władza nad każdym z Jego stworzeń. Allāh nie jest jednym spośród tego, co zostało stworzone (tj. miało swój początek); On istniał od zawsze, od zawsze też należą do Niego Jego atrybuty; On nigdy nie przeminie i nie przeminą także ani nie zostaną umniejszone Jego atrybuty. On o wszystkich swoich stworzeniach jest Wszechwiedzący, widzi wszystko to, co może być ujrzane i słyszy to wszystko, co może być usłyszane – a Jego Wiedza, Widzenie i Słyszenie nie są podobne do sposobu w jaki wie, widzi i słyszy Jego stworzenie. Allāh przemawia, ale Jego Mowa nie jest językiem, nie tworzą jej dźwięki i w niczym nie przypomina ona mowy stworzeń. Jego istnienie nie jest zależne do żadnego z Jego stworzeń, On nie potrzebuje nic z tego, co stworzone, w niczym do stworzenia nie jest podobny. Oznacza to, że Allāh nie jest mężczyzną ani kobietą; nie jest Ojcem ani Matką. Nie ma żony, męża ani ojca, ani syna ani córki; nie istnieje nikt, kto byłby Jemu równy, On nie posiada partnera. Allāh istnieje niepodzielnie; żadne stworzenie, wliczając w to człowieka, nie nosi w sobie „części Boga”, żadne stworzenie nie jest również w stanie stać się podobnym lub równym Allāhowi. On jest Bogiem Jedynym.
Allāh istnieje odwiecznie i wieczyście, istniał nim stworzył jakiekolwiek miejsce, takie jak Raj, niebiosa, ziemia, albo inne planety. Stąd też wiemy, że On istnieje teraz tak, jak istniał nim stworzył wszelkie miejsca; nie potrzebuje On żadnego miejsca dla Siebie. Allāh od zawsze i na wieczność posiada kompletną Wiedzę o każdym ze Swoich stworzeń; nic spośród Jego stworzenia nie umyka Jego wiedzy ani jej nie umniejsza. Żadna rzecz nie dzieje się wbrew woli Allāha. Zarówno dobro, jak i zło mają miejsce według Jego Woli. Jednakże, Allāh nakazuje nam czynić jedynie dobro, do ludzi zaś należy wybór pomiędzy poddaniem się Jego nakazowi a nieposłuszeństwem. Nasza zdolność do czynienia dobra tak jak i zła dana nam jest od Allāha Najwyższego.

LUDZIE

Ludzie należą do stworzeń Allāha – zostali uczynieni różnymi od roślin, zwierząt, dżinnów i aniołów. Stworzeni zostali po aniołach i dżinnach; pierwszy przedstawiciel rodzaju ludzkiego został ukształtowany z gliny. Allāh umieścił duszę w ciele człowieka, lecz w żaden sposób owa dusza nie jest „częścią” Boga Samego. Pierwszym człowiekiem był Ādam a swój początek ludzkość wzięła z jego rodziny. Ādam nie posiadał ani ojca ani matki; został stworzony i obdarzony życiem przez Allāha. Bóg stworzył także żonę dla Ādama, a ona urodziła ich dzieci. Allāh stworzył istoty ludzkie aby nakazać im bycie wierzącymi, wyznającymi prawdę o Bogu i Jego wysłannikach, oddającymi cześć jedynie Bogu, i przestrzegającymi Jego nakazów podczas swego życia na ziemi. Niektórzy spośród ludzi prawidłowo oddawali cześć Allāhowi, podążali za Jego nakazami – i dzięki temu otrzymają wynagrodzenie, którego nie sposób sobie wyobrazić. Inni nie czcili - i czcić nie będą - Allāha tak, jak to zostało nakazane oraz porzucą Jego prawo – tych czeka sroga kara w Ogniu Piekielnym.

DŻINNY (JINN)

Dżinny znajdują się pośród stworzeń Allāha, które pozostają dla ludzi niewidzialne. Zostały stworzone z samego płomienia. Są wśród nich istoty płci męskiej i żeńskiej, posiadają potomstwo. Istnieją tutaj, na ziemi oraz poza nią. Tak jak w przypadku ludzi, wśród dżinnów są czciciele Boga opraz tacy, którzy nie oddają Jemu czci. Te, spośród dżinnów, które nie należą do czcicieli Boga to diabły, którym przewodzi Szatan.

ANIOŁY

Anioły to kolejne ze stworzeń Boga. Anioły nie posiadają płci ani potomstwa. Stworzone zostały ze światła. Są bezgrzeszne, zawsze oddane wypełnianiu nakazów Allāha. Niektóre z nich przebywają w pobliżu ludzi, zapisując wszystkie ich czyny. Zdarzało się, że anioł ukazywał się człowiekowi pod postacią mężczyzny, ale nigdy nie przyjmował postaci kobiety. Istnieją anioły, które z woli Allāha chronią ludzi przed dżinnami. Anioł, który przekazuje objawienia prorokom to Gabriel.

PROROCY

Prorocy to najszlechetniejsi spośród ludzi, jacy kiedykolwiek stąpali po ziemi. Misją proroków jest przekazywanie ludziom danego im przez Allāha objawienia . Przekazują je dokładnie i w takim języku, w jakim zostało im to nakazane przez Allāha. Język każdego przekazu należy do rzeczy stworzonych, lecz Mowa Allāha nie jest czymś stworzonym. Wysłannikiem nazywany jest prorok, który otrzymał objawienie znoszące niektóre spośród praw pochodzących od poprzedniego wysłannika, lub też prorok, który przekazuje ludziom zbiór nowych praw. Każdy spośród proroków Boga charakteryzował się przymiotami takimi jak inteligencja, wiarygodność, prawdomówność; prorocy nie dopuszczali się wielkich grzechów i nigdy nie odwracali się do swej Religii. Czasy proroków należą już do przeszłości, Muhammad, niech pokój i błogosławieństwo Allāha spoczywają na nim, który żył około 1400 lat temu był największym oraz ostatnim z proroków.
Wśród proroków, którzy go poprzedzali byli: Ādam, Noe, Abraham, Izaak, Ismael, Jakub, Józef (syn Jakuba), Dawid, Salomon, Mojżesz, oraz Jezus, niech pokój i błogosławieństwo Allāha spoczywają na nich wszystkich.
Prawdziwymi pismami objawionymi były przesłania przekazane przez proroków. Mojżesz i Jezus otrzymali pisma, ale teksty, które obecnie znane są jako Tora i Biblia zostały poddane licznym zmianom przez ludzi i nie odzwierciedlają już autentycznego objawienia, jakie otrzymali ci wielcy wysłannicy do ludzkości. Jedynym pismem, które nie zostało zmienione i nigdy nie zostanie zmienione jest Qur'an, który został przez Boga objawiony Muhammadowi, ostatniemu z proroków, w jasnym a zarazem pięknym i wyszukanym języku arabskim. Według obietnicy Boga, Qur'an chroniony będzie przed wszelkimi zmianami jakie poczynić w nim chcieliby ludzie – i prawdą jest, że pozostal on niezmieniony od niemalże 1400 lat. W przeciwieństwie do proroków, którzy go poprzedzali, każdy z nich posłany do konkretnej nacji, narodu na ziemi, Muhammad został posłany do wszystkich ludzi, którzy żyli w jego czasach oraz w czasach jakie miały nastać po nich – aż do Dnia Sądnego, kiedy to zostanie zniszczona ziemia.

DZIEŃ SĄDU

Wszystko to, co istnieje – planety, gwiazdy i ziemia – zostało przez Allāha stworzone w pewnym konkretnym momencie w czasie. Wszystko, co stworzone istnieje z woli swego Stwórcy i zależnie od Jego woli przeminie. W dniu, o którym tylko Allāh wie, kiedy nastanie (ani aniołowie ani prorocy nie wiedzą kiedy nadejdzie) Allāh sprawi, że zginie wszystko, co znajduje się w niebiosach i to, co znajduje się na ziemi (włączając w to anioły, demony oraz Szatana), a następnie wskrzesi On wszystkich ludzi i wszystkie dżinny, aby sądzić to, co czynili w czasie swego życia. Ludzie oraz dżinny posiadają możliwość dokonywania wyboru pomiędz dobrem a złem, poddaniem się Bogu a pozostaniem niewiernymi, dobrymi lub nikczemnymi uczynkami – z woli Allāha zostaną oni osądzeni i wynagrodzeni lub też ukarani za to co czynili, mówili i wyznawali.

RAJ

Ci spośród ludzi i dżinnów, którzy oddawali cześc Allāhowi, a ich wiara była prawidłowa, oraz wierzyli w wysłanników, którzy zostali do nich posłani i wyznawali ich wiarę (tj. należeli do wyznawców prawdziwej Religii) i jako wierni wyznawcy zmarli, będą wieczyście przebywać w Raju, który Allāh stworzył dla nich. Życie w Raju wypełnione jest szczęściem jakiego żaden z ludzi przebywających na ziemi nie jest w stanie sobie wyobrazić. Przebywający w Raju doświadczą jego szczęśliwości ciałem i duszą – ale ich ciało będzie ciałem przemienionym, pozbawionym wad. Wynagrodzenie w Raju nie jest jedynie alegorią czy symbolem. Jest to rzeczywistość – Raj obfitować będzie w bogactwa, przysmaki, radość i błogi spokój. Pozostający w Raju będą zawierać małżeństwa. Nagroda ludzi przebywających w Raju będzie zależeć od ich stopnia (statusu, rangi) oddającego ich bogobojność – tym, którzy raz otrzymali rajskie wynagrodzenie nie zostanie ono nigdy odebrane.

PIEKŁO

Piekło, inne ze stworzeń Allāha, jest miejscem wieczystego pobytu dla tych ludzi oraz dżinnów, którzy odrzucili objawienia przekazywane przez proroków. Piekło to konkretne miejsce, które nie znajduje się na ziemi - i nic z jego niedoli i cierpień nie może być na ziemi doświadczone. Tortury Ognia Piekielnego nigdy nie ustają – będą one odczuwane zarówno ciałem jak i duszą. Niektórzy wyznawcy prawdziwej Religii będą znosić cierpienia w Piekle przez pewien czas, ponieważ popełniali oni grzechy podzcas swojego życia na ziemi i nie czynili za nie skruchy. Gdy minie naznaczony przez Allāha, zgodnie z Jego wolą, czas kary, zostaną oni wybawieni z Piekła. Dostąpią szczęśliwości Raju i tam pozostaną na wieczność, nie podlegając już nigdy więcej karze. Niektórych z wyzanwców prawdziwej Religii, którzy umarli jako grzesznicy Allāh obdaruje Swoim przebaczeniem w Dniu Sądu i nie doświadczą oni kary w Piekle przed wejściem do Raju.

ŻYCIE I ŚMIERĆ

Życie każdego bez wyjątku człowieka oraz dżinna dobiegnie kiedyś końca. Ludzie nie mają możliwości wyboru swojej narodowości, płci, rodziców ani miejsca swoich narodzin – za żadną z tych rzeczy nie zostaną rzecz jasna pociągnięci do odpowiedzialności w Dniu Sądnym. Żdnemu człowiekowi nie zostało przeznaczone cierpienie w Ogniu Piekielnym z powodu jego pochodzenia lub płci. Allāh Miłosierny przyobiecał każdemu człowiekowi oraz dżinnowi, który umiera jako wyznawca prawdziwej Religii, iż osiagnie on szczęśliwość Raju – i tam będzie przebywał na wieczność. Ci spośród ludzi, którzy naprawdę nigdy w swoim życiu nie słyszeli o właściwej Religii Allāha oraz o Jego wysłannikach do ludzi oraz umarli w tym stanie niewiedzy, nie trafią z jej powodu do Ognia Piekielnego. Jedankże, ci, którzy będąc dojrzałymi i przy zdrowych zmysłach, usłyszeli o właściwej wierze w Allāha i Jego wysłannika, ale nie przyjęli prawdziwej Religii, będą przebywać w Piekle na wieczność.
Właściwa wiara dotycząca istnienia Allāha zawsze pozostawała taka sama; żaden z wysłanników ani proroków w kwestii wiary w Boga nie przekazał ludziom niczego innego, jak tylko to, że nie ma Boga oprócz Allāha a powinnością ludzkości jest jedynie w Niego wierzyć oraz Jemu oddawać cześć. Prorokiem dla wszystkich ludzi na ziemi jest obecnie Muhammad, niech pokój i błogosławieństwo Allāha spoczywa na nim, a prawo, którego winni przestrzegać ludzie to prawo objawione przez Allāha prorokowi Muhammadowi. Nie zostanie już objawione nowe prawo ani też nie będzie już kolejnego wysłannika.
Każdy z nas został obdarowany jednym tylko życiem na ziemi – rozsądnym jest więc ten, kto ze wszystkich sił stara się je przeżyć jak najlepiej. Niezależnie od tego, jak zachęcająca wydaje nam się perspektywa „reinkarnacji”, nikt nie powróci na ziemię po raz kolejny po swej śmierci. Ten, oraz inne podobne mu, fałszywe poglądy dotyczące Boga i przeznaczenia człowieka zaszczepiane są w umysłach ludzi przez Szatana – nie brakuje ludzi przez niego zwiedzionych.

SZATAN

Szatan, pierwszy dżinn, znajdował się pośród aniołów, gdy Allāh nakazał im oddać pokłon Ādamowi na znak szacunku. Szatan nie okazł jednak pierwszemu człowiekowi szacunku, odmawiając złożenia pokłonu. Sprzeciwił się Allāhowi mówiąc, że jest lepszy od Ādama, ponieważ utworzony został z ognia, podczas gdy Ādam powstał z gliny. Z powodu swego nieposłuszeństwa, Szatan został przez Boga wyklęty. Szatan przysiągł, że czynić będzie co tylko w jego mocy aby przywieść ludzi do błędnej wiary i podłych uczynków. Według obietnicy Allāha, Szatan oraz ci, których zdoła on zwieść, w Dniu Sądnym staną się Ludźmi Piekła.
Szatan jest przysięgłym wrogiem rodzaju ludzkiego a jego zamiar szkodzenia ludziom nie może być lekceważony. Usiłuje wtrącić człowieka w stan zamętu i przywieść do upadku przez ustawiczne kuszenie i łudzenie, przedstawianie złych postępków jako pożądanych czynów. Nie jest grzesznikiem ten, kto doświadcza podszeptów Szatana, lecz ten, kto im ulega, żywiąc fałszywe mniemania bądź popełniając złe uczynki. Chociaż zobowiązani jesteśm wierzyć, że Szatan istnieje i musimy poważnie traktować zagrożenie z jego strony, należy także pamiętać, że Allāh posiada pełnię władzy nad nim , ponieważ Szatan jest Jego stworzeniem. Szatan nie jest w stanie uczynić nic, co sprzeciwiałoby się woli Allāha. Gdy wyznawca prawdziwej Religii dąży do wiernego realizowania tego, co nakazał Allāh oraz u Boga poszukuje schronienia przed Szatanem, wówczas nie powinien wątpić w łaskę Allāha i Jego ochronę przed złem.

RELIGIA

Istnieje tylko jedna prawdziwa Religia – ta, którą tworzy wyznawanie prawidłowej wiary w Allāha i Jego wysłanników, oddawanie czci wyłącznie Allāhowi, miłość, szacunek oraz podążanie za prorokiem naszych czasów oraz pełen miłości szacunek żywiony do pozostałych proroków. Każdy spośród prroków i wysłanników wyzanawł tę samą religię oraz nawoływał do niej ludzi; tę Religię nazywamy Islāmem. Wyznawca Islāmu nazywany jest Muzułmaninem. Znaczenie słowa Islām to „podporządkowanie się, poddanie się Bogu”; zaś wyraz Muzułmanin oznacza tego, kto „poddaje się Allāhowi”. ALLĀH to imię Jedynego i prawdziwego Boga. Prorocy i wysłannicy Boga, chociaż mówili różnymi językami, na przestrzeni wieków nawoływali ludzi do jednej i tej samej Religii. Wyznanie wiary – wiary w prawdziwą Religię, Islām – wypowiedzieć można w dowolnym języku, ponieważ bez względu na język jakim się posługujemy nasza wiara jest znana Allāhowi. Ci, którzy nazywając siebie samych Muzułmanami, zaprzeczają prawdziwej wierze w swych sercach, przez swe słowa lub czyny, z całą pewnością nie są Muzułmanami. Bez wątpienia, do Allāha należy wiedza o tym, kto jest prawdziwie wierzącym. Wysłannicy Boga, Mojżesz oraz Jezus, obaj wzywali ludzi do jedynej prawdziwej Religii – Islāmu – która została jasno przedstawiona w QUR'ANIE – ostatniej i w całości zachowanej księdze objawionej dla całej ludzkości.

JEZUS

Jezus, niech pokój i błogosławieństwo Allāha spoczywa na nim, darzony jest przez Muzułmanów miłością, ponieważ znajduje się wśród najszlechetniejszych wysłanników Boga i najbardziej przez Niego ukochanych Jego stworzeń. Jezus wydany został na świat przez swą matkę, Panią Marię, bez ojca – Muzułmanie wierzą, że Maria była najlepszą spośród wszystkich kobiet na ziemi.
Zgodnie z wolą Allāha, Jezus dokonywał wielu cudów a także we wszystkim co czynił, zachowywał posłuszeństwo Allāhowi. Prorok Jezus głosił jedynie prawdę zaś jego naśladowcy i uczniowie byli Muzułmanami. Nigdy nie dopuścił się twierdzenia jakoby był on „synem Boga” ani też nie nakazywał oddawania czci nikomu i niczemu – również samemu sobie – jak tylko Allāhowi Jedynemu. Jezus był człowiekiem, chociaż narodził się bez ojca; w istocie, pierwszy człowiek , Adam, nie miał rodziców wcale! Qur'an uczy nas, iż Żydzi nie ukrzyżowali Jezusa, tak jak wierzą niektórzy. Prorok Jezus został z woli Allāha wzięty do nieba – wciąż żyje i Allāh ponownie ześle go na ziemię nim nastanie Dzień Sądu. Prorok Jezus poświadczy wówczas, że Islām jest prawdziwą Religią a Prorok Muhammad jest ostatnim wysłannikiem Boga. Zachowywać będzie prawa, które Allāh objawił Muhammadowi i zada klęskę jednookiemu fałszywemu Mesjaszowi. Taka jest prawda, chociaż niektórzy jej zaprzeczają.

GRZECHY

Gdy ktoś popełnia czyn, który stanowi wykroczenie przeciwko nakazom Allāha (przekazanym nam przez Jego wysłannika), wówczas taki czyn jest grzechem. Najgorszym spośród grzechów jest bluźnierstwo, którego dopuścić się można poprzez każde przekonanie, stwierdzenie lub uczynek zaprzeczający nauce Islāmu. Stając się Muzułmanami odcinamy się od wszelkiego bluźnierstwa. Obowiązkiem Muzułmanów jest przyswojenie sobie wiedzy o rozmaitych rodzajach bluźnierstwa tak, aby mogli go uniknąć. Jeżeli Muzułmanin dopuści się bluźnierstwa, traci swój status wyznawcy (staje się nie-muzułmaninem) i musi powrócić do Islām. Jeżeli bluźnierca taki umrze nim ponownie stanie się Muzułmaninem, wówczas trafi do Ognia Piekielnego, gdzie będzie przebywał na zawsze. Jeżeli Muzułmanin popełnia grzech mniejszy niż bluźnierstwo i śmierć dosięgnie go nim uczyni skruchę za ten występek, ze swego grzechu zostanie rozliczony podczas Dnia Sądnego. Podobnie, jeżeli Muzułmanin przestrzega nakazów i zakazów Allāha, buduje w ten sposób swą zasługę. Wszystko co czynimy znane jest Allāhowi i nic Jego wiedzy nie może umknąć.
Jeżeli Muzułmanin popełni grzech, musi niezwłocznie dokonać za swój czyn skruchy. Aby oczyścić się z bluźnierstwa i powrócić do Islāmu, konieczne jest wypowiedzenie Wyznania Wiary. Wyznanie Wiary (Shahadatan) może być uczynione w ten sposób:
"Wyznaję (oświadczam), że nie ma Boga oprócz Allāha
i wyznaję, że Muhammad jest Wysłannikiem Allāha ."
Dla dokonania skruchy z powodu grzechu mniejszego niż bluźnierstwo, konieczne jest porzucenie grzesznego działania i posiadanie intencji nie powracania do tego grzechu. Jeżeli ktoś, na przykład, dopuścił się kradzieży, wówczas musi także wynagrodzić szkody temu, kogo skrzywdził swoim postępowaniem. Miłosierdzie Allāha dla Muzułmanów jest bezmierne - nieważne, jak wiele razy ktoś popełnia grzeszne czyny w ciągu swego życia, jeżeli zmieni swe postępowanie, żałuje złych uczynków i żywi intencję nie powracania do nich, dostąpi przebaczenia Allāha. Nie-muzułmanom natomiast dobre czyny nie przyniosą żadnej korzyści w Życiu Przyszłym – ich podstawową powinnością oraz warunkiem gromadzenia zasług jest stanie się Muzułmaninem.
Kilka przykładów bluźnierczych poglądów, czynów oraz twierdzeń: przekonanie o tym, że Bóg posiada syna; oddawanie czci bożkom; stwierdzenie, że Allāh nie wie wszystkiego. Przykłady niektórych z grzechów mniejszych niż bluźnierstwo: zabójstwo (tj. odbieranie życia człowiekowi bez uzasadnienia jakim jest wykonanie wyroku na mocy prawa lub obrona), cudzołóstwo, spożywanie alkoholu, kradzież. Jeżeli Muzułmanin dokona szczerej skruchy za popełnione przez siebie grzechy (przypomnieć należy, że elementem skruchy jest również zadośćuczynienie za wyrządzone innym szkody oraz krzywdy jakich doznali na skutek występków grzeszącego), nie poniesie kary za grzechy, za które wyraził skruchę, gdyż Allāh jest nieskończenie miłosierny dla tych, którzy oddają Jemu cześć. Tym, którzy nie będąc wcześniej Muzułmanami zostają wyznawcami Islāmu, przebaczane są wszelkie przeszłe grzechy.

MODLITWA

Wypełniając rozkaz Allāha, Prorok Muhammad nakazał Muzułmanom wykonywanie modlitwy pięciokrotnie w ciągu dnia. Nakaz ten obowiązuje od czasów Proroka Muhammada - aż do Dnia Sądnego. Specjalna formuła modlitwy obejmuje wychwalanie Allāha, wyrażanie wdzięczności, prośby o Jego pomoc i przewodnictwo oraz prośby aby błogosławieństwo Boże spoczywało na prorokach i pobożnych Muzułmanach. Wyznawcy Islāmu wiedzą, że w każdym momencie swojego życia mogą zanosić do Allāha prośby - spontaniczna modlitwa jest uznawana za niezwykle wartościową, nie może jednak zastąpić wykonywania posiadających ustalony schemat pięciu modlitw obowiązkowych.

JAK STAĆ SIĘ MUZUŁMANINEM

Muzułmaninem może stać się każdy, kto wypowiadając Wyznanie Wiary odrzuca wszystko to, co pozostaje w sprzeczności z jego przesłaniem, oraz w swym sercu uznaje i wierzy w to, co oświadcza:
"Nie ma Bog oprócz Allāha a Muhammad jest Wysłannikiem Allāha"
Muzułmanin zobowiązany jest również aby wierzyć we wszystko co pociąga za sobą Shahadatan - tj. wierzyć bez żadnych wątpliwości, że Allāh Najwyższy, Stwórca, posiada doskonałe atrybuty, wśród wszystkich rzeczy i wyobrażeń, jakim ludzie oddają cześć tylko Allāh zasługuje na to aby być czczonym; Prorok Muhammad, ostatni z proroków i wysłanników Boga, był prawdomówny we wszystkim, co przekazał nam od Allāha; wszyscy prorocy, którzy poprzedzali Muhammada (z których pierwszym był Ādam) wzywali ludzi swych czasów do tej jednej i tej samej Religii a przez to wszyscy prorocy i wysłannicy winni być darzeni miłością i szacunkiem; oraz – iż ani prorocy Boga (ani żadne inne Jego stworzenie) nie posiada atrybutów Allāha.
Muzułmaninem stać się można zarówno w osamotnieniu pośrodku pustkowia jak i w zatłoczonym metrze; udanie się do meczetu oraz obecność dwóch muzułmańskich świadków nie są niezbędne. Allāh zna to, co najgłębiej skrywają serca Jego stworzeń. Jednakże, dobrze jest jeżeli osoba przyjmująca Islām wypowie świadectwo swojej wiary w obecności innych wyznawców, ponieważ staje się wówczas znana jako muzułmanin wśród społeczności muzułmańskiej.
Czytelnikowi, który nie jest jeszcze Muzułmaninem przypomnieć należy po raz kolejny, że winien dołączyć do wspólnoty wiernych niezwłocznie, ponieważ nikomu nie znany jest dzień jego śmierci i nikt nie posiada gwarancji, że jego życie nie zakończy się nim nadejdzie jutro... Temu, kto Muzułmaninem stał się podczas lektury tego tekstu, radzimy poszukiwać wiedzy i uczyć się praktyk Islāmu od godnego zaufania muzułmańskiego nauczyciela. Tak, jak ludzie pragnący zdobyć wiedzę i znajomość pewnej dziedziny nauki udają się na uniwersytet, tak wierzący powinni pogłębiać swą wiedzę o praktykach Islāmu pod kierunkiem uczonych Muzułmanów. Żaden Muzułmanin chcący być bogobojnym nie może wątpić że wciąż jest wiele rzeczy, których może się nauczyć aby nieustanie się doskonalić – zarozumiałośc nie jest bowiem częścią ideału Muzułmanina.
Wszelka chwała należy się tylko Allāhowi Jedynemu, Panu niebios i ziemi;
Allāh wie najlepiej.

(Zródlo: ''Wprowadzenie do Islamu II(1)'' - tekst polski)